خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: «نجاح محمد علی» تحلیلگر و فعال سیاسی عراقی، یادداشتی اختصاصی با عنوان «مذاکرات رم؛ دیپلماسی ایران درخشش می‌کند در میان تفرقه‌های آمریکایی» برای گروه بین‌الملل خبرگزاری مهر ارسال کرده که متن کامل آن در ادامه می‌آید:
چشم‌ها به سوی رم، پایتخت ایتالیا، دوخته شده است؛ جایی که خود را برای میزبانی دور جدیدی از مذاکرات بین ایران و ایالات متحده، با میانجی‌گری سلطنت عمان، آماده می‌کند. در میان پیچیدگی‌های صحنه بین‌المللی، ایران به‌عنوان طرفی برجسته ظاهر می‌شود که از دیدگاهی دیپلماتیک و منسجم برخوردار است، دیدگاهی که با وحدت داخلی و فعالیت خارجی گسترده پشتیبانی می‌شود. در مقابل، دولت آمریکا با تفرقه‌های داخلی مواجه است که توانایی آن را برای اتخاذ موضعی واحد مختل می‌کند. این پویایی‌ها، مذاکرات رم را به نقطه‌ای تعیین‌کننده تبدیل کرده است، نه‌تنها برای رسیدگی به پرونده هسته‌ای، بلکه برای نشان دادن این‌که چگونه دیپلماسی فعال ایران می‌تواند الگویی برای مواجهه با چالش‌های جهانی ارائه دهد.
ایران با اعتمادبه‌نفسی که از وجود رهبری حکیمانه و انسجام داخلی‌اش سرچشمه می‌گیرد، وارد این مذاکرات می‌شود. برخلاف روایت‌هایی که سعی در به تصویر کشیدن نظام جمهوری اسلامی به‌عنوان سیستمی متزلزل دارند، تصمیم به مشارکت در این گفت‌وگوها از طریق اجماع نهادی اتخاذ شده است، تصمیمی که مکانیزم‌های مشورتی را منعکس می‌کند و وحدت نظام اسلامی را به‌عنوان اولویت استراتژیک قرار می‌دهد. این انسجام به‌وضوح در عملکرد تیم مذاکره‌کننده ایرانی دیده می‌شود که تحت رهبری وزیر امور خارجه، عباس عراقچی، به‌عنوان نماینده ارشد جمهوری اسلامی، با هماهنگی کامل عمل می‌کند و از اعتماد نهادهای دولتی برخوردار است. این وحدت صرفاً ابزاری برای مذاکره نیست، بلکه بیانگر دیدگاهی روشن است که به حفاظت از منافع ملی، صرف‌نظر از نتایج گفت‌وگوها، معطوف است.
در مقابل، دولت آمریکا از شکاف‌های داخلی رنج می‌برد که موضع آن را تضعیف می‌کند. در داخل دولت رئیس‌جمهور ترامپ، دو دیدگاه در تقابل‌اند: یکی به رهبری معاون رئیس‌جمهور ونس، که خواستار رویکردی دیپلماتیک با اولویت گفت‌وگو است، و دیگری مورد حمایت مشاور امنیت ملی مایک والتز و وزیر امور خارجه مارکو روبیو، که رویکردی سخت‌گیرانه مبتنی بر فشار و تهدید را ترجیح می‌دهند. این تعارض داخلی، استراتژی آمریکا را در ابهام فرو می‌برد و پیش‌بینی مسیر مذاکرات یا میزان تعهد واشنگتن به راه‌حل‌های عملی را دشوار می‌کند.
اما آنچه موضع ایران را متمایز می‌کند، نه‌تنها انسجام داخلی، بلکه وضوح و فعالیت دیپلماتیک چشمگیری است که فراتر از محدوده پرونده هسته‌ای می‌رود. ایران دیپلماسی چندوجهی را دنبال می‌کند که هدفش تقویت حضور منطقه‌ای و بین‌المللی است. مقامات ایرانی دیدارهای فشرده‌ای با همتایان خود از کشورهایی مانند روسیه و چین، و همچنین کشورهای فعال منطقه‌ای مانند ترکیه و قطر، برگزار می‌کنند تا روابط اقتصادی و سیاسی ایجاد کنند. برای مثال، سفرهای مکرر وزیر امور خارجه ایران به پایتخت‌های آسیایی و اروپایی با هدف تقویت همکاری در زمینه‌های انرژی و تجارت انجام می‌شود، امری که توانایی ایران را برای مقابله با تحریم‌ها افزایش می‌دهد. همچنین، مشارکت فعال ایران در سازمان‌های منطقه‌ای، مانند سازمان همکاری شانگهای، نشان می‌دهد که ایران منزوی نیست، بلکه بازیگری فعال در نظام بین‌المللی است. این فعالیت دیپلماتیک به ایران انعطاف‌پذیری استراتژیک می‌بخشد، زیرا به آن امکان می‌دهد گزینه‌های سیاسی و اقتصادی خود را متنوع کند و تأثیر فشارهای آمریکایی را کاهش دهد.
در چارچوب مذاکرات، آشکار است که ایران رویکردی واقع‌گرایانه را در مدیریت انتظارات اتخاذ کرده است. اظهارات رهبر انقلاب اسلامی، آیت‌الله سید علی خامنه‌ای، بر اجتناب از خوش‌بینی یا بدبینی بیش‌ازحد تأکید دارد و خواستار آن است که مذاکرات به‌عنوان بخشی از فعالیت دیپلماتیک روزمره تلقی شوند. برای تحقق این هدف، ایران تلاش می‌کند تا هیاهوی رسانه‌ای پیرامون گفت‌وگوها را از طریق کنترل جریان اخبار مرتبط کاهش دهد تا از تبدیل آن‌ها به رویدادی استثنایی که افکار عمومی، به‌ویژه در داخل ایران، را به خود مشغول کند، جلوگیری نماید. این رویکرد نشان‌دهنده آگاهی از اهمیت تمرکز بر محتوا به‌جای شکل، به‌ویژه در شرایطی که کمپین‌های رسانه‌ای سعی در تحریف اهداف مذاکرات دارند.
مذاکرات خود فرآیندی پیچیده است که به زمان و صبر نیاز دارد. ایران درک می‌کند که دستیابی به پیشرفت فوری غیرواقع‌بینانه است، به‌ویژه با ادامه تنش‌ها و فشارهای خارجی. بنابراین، تأکید می‌کند که ایالات متحده باید از زبان تهدید و تحریم دست بکشد و حق ایران برای استفاده از انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز را تحت چارچوب معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای به رسمیت بشناسد. در عین حال، ایران بر حفاظت و پایداری چرخه هسته‌ای خود به‌عنوان اولویت استراتژیک تمرکز دارد، به‌جای درگیر شدن در بحث‌هایی درباره سطوح غنی‌سازی که اغلب به‌عنوان اهرم فشار استفاده می‌شوند.
جوهره مذاکرات، همان‌طور که تهران تأکید دارد، باید حول دو هدف متمرکز باشد: رفع کامل تحریم‌های غیرقانونی به نفع مردم ایران از سوی واشنگتن، و ایجاد اعتماد به صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای از سوی تهران. اما این اهداف با موانعی مواجه‌اند، از جمله تأثیر طرف‌هایی مانند رژیم صهیونیستی که برای جلوگیری از هرگونه پیشرفت تلاش می‌کنند، و همچنین تفرقه‌های داخلی در دولت آمریکا. گزارش‌هایی مانند آنچه وب‌سایت آکسیوس منتشر کرده، این چالش را برجسته می‌کند و به تنش بین جریان دیپلماتیک به رهبری ونس و جریان سخت‌گیر به نمایندگی روبیو و والتز اشاره دارد.
در نهایت، دیپلماسی ایران به‌عنوان الگویی از فعالیت و انعطاف‌پذیری در مواجهه با چالش‌ها برجسته می‌شود. ایران از طریق انسجام داخلی، فعالیت خارجی گسترده، و مدیریت واقع‌گرایانه مذاکرات، تصویری از کشوری ارائه می‌دهد که به توانایی‌های خود اطمینان دارد. در مقابل، ایالات متحده با چالش‌های داخلی مواجه است که ممکن است اثربخشی آن را محدود کند. موفقیت مذاکرات رم به توانایی طرفین در غلبه بر فشارها و تفرقه‌ها و تعهد به راه‌حل‌هایی بستگی دارد که حقوق ایران را محترم شمارد و به ثبات منطقه‌ای کمک کند. در رم، مذاکرات صرفاً گفت‌وگویی بین دو کشور نخواهد بود، بلکه آزمونی برای توانایی دیپلماسی در ساختن پل‌هایی در جهانی است که روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شود.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0