تعرفه ها؛ ابزار ادعای برتری و نفوذ واشنگتن در جهان

بازار؛ گروه بین الملل: شدت و وسعت شوکی که ترامپ به تجارت جهانی وارد کرده تاکنون بی‌سابقه بوده است. وی روابط تجاری باثباتی را که آمریکا در بیش از نیم‌قرن بنا نهاده بود، با سیاستگذاری‌های دمدمی و خودسرانه جایگزین کرده است؛ تصمیماتی که در شبکه‌های اجتماعی اعلام می‌شوند و حتی مشاورانش از آنها بی‌خبرند. وی همچنان در مواجه‌های غیرعادی با چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان قرار دارد.
سرمایه‌گذاران و شرکت‌ها در سراسر جهان در این فرآیند آسیب دیده‌اند. بازارهای جهانی در واکنش به نخستین اعلام تعرفه‌های ترامپ سقوط کردند. شاخص S&P ۵۰۰ حدود ۱۵درصد کاهش یافت. اوراق قرضه بلندمدت خزانه‌داری آمریکا با فروش گسترده مواجه شدند؛ زیرا صندوق‌های پوشش ریسک مجبور به خروج از موقعیت‌های اهرمی خود شدند. دلار آمریکا که قرار بود پناهگاه امنی باشد، سقوط کرد. پس از تعویق تعرفه‌ها، بازار سهام صعود سرسام‌آوری را تجربه کرد. در همان روز، ارزش شرکت انویدیا بیش از ۴۳۰میلیارد دلار نوسان داشت. با این حال، حتی پس از توقف موقت تعرفه‌ها، بازدهی اوراق خزانه همچنان بالا مانده و بازارهای جهانی ۱۱درصد پایین‌تر از سطح خود در فوریه هستند.

در خصوص تاثیر تعرفه های ترامپ و جنگ تجاری امریکا و چین بر اقتصاد جهانی، خبرنگار بازار گفتگویی با «پروفسور سوجیت کومار داتا»، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه چیتاگونگ بنگلادش تنظیم نموده که در ادامه می آید.

*پس از اعلام تعرفه‌های آمریکا بر کشورهای مختلف از جمله چین، شاهد تشدید جنگ تجاری بین آمریکا و چین هستیم. به نظر شما تشدید جنگ تجاری بین این دو کشور چه تأثیری بر اقتصاد جهانی خواهد داشت؟
آخرین اعلامیه تعرفه‌های ایالات متحده احتمالاً جنگ تجاری بین ایالات متحده آمریکا و چین را تشدید کرده است، که پیش‌بینی می‌شود پیامدهای قابل توجهی بر اقتصاد جهان داشته باشد. با انجام اقدامات تلافی‌جویانه توسط دو اقتصاد بزرگ جهان، زنجیره‌های تأمین جهانی، به ویژه زنجیره‌های فناوری، تولید و محصولات مصرفی، شاهد عدم اطمینان و اختلال بیشتری هستند. کاهش اعتماد سرمایه‌گذاران، انحراف تجارت و افزایش قیمت‌های تولید می‌تواند مانع توسعه جهانی به ویژه در کشورهای وابسته به صادرات، شود. در حالی که کشورهای در حال توسعه در شبکه‌های تجاری ایالات متحده آمریکا و چین می‌توانند آسیب‌های جانبی را متحمل شوند، شرکت‌های چندملیتی ممکن است در برنامه‌های سرمایه‌گذاری خود تجدید نظر کرده و تولید را تغییر دهند. درگیری‌های طولانی مدت همچنین ممکن است جهان را به سمت یک سیستم تجاری تقسیم‌شده‌تر و حمایت‌گرایانه‌تر سوق دهد، نهادهای تجاری چندجانبه را تضعیف کند و تجزیه اقتصادی جهانی را تسریع بخشد.

درگیری‌های طولانی مدت میان چین و امریکا جهان را به سمت سیستم تجاری تقسیم‌شده‌تر و حمایت‌گرایانه‌تر سوق می دهد، نهادهای تجاری چندجانبه را تضعیف می کند و تجزیه اقتصادی جهانی را تسریع می بخشد

*هدف اصلی آمریکا در جنگ تجاری با چین چیست و ترامپ واقعاً چه می‌خواهد؟
هدف اصلی ایالات متحده آمریکا در جنگ تجاری با چین در دولت ترامپ، زیر سوال بردن سیاست‌های تجاری چین بود که ناعادلانه تلقی می‌شدند، از جمله انتقال اجباری فناوری و سرقت مالکیت معنوی و رفع کسری تجاری قابل توجه. ترامپ با اعمال عوارض بر کالاهای چینی به دنبال محافظت از مشاغل آمریکایی بود. وی معتقد بود که این امر وابستگی به چین را کاهش داده و تولید محلی را ارتقا می‌دهد. جدا از ملاحظات اقتصادی، جنگ تجاری یک استراتژی ژئوپلیتیکی کلی‌تر برای ادعای برتری و نفوذ ایالات متحده در پویایی تجارت جهانی بود. ترامپ با حمایت از امتیازاتی که به منافع آمریکا کمک می‌کرد و فضای تجاری عادلانه‌تری را تقویت می‌کرد، سرانجام به دنبال تغییر روابط اقتصادی بین ایالات متحده آمریکا و چین بود.

اگر ایالات متحده آمریکا به اجرای تعرفه‌ها ادامه دهد، چین ممکن است اقدامات تلافی‌جویانه خود را تشدید کند؛ که این امر می‌تواند روابط را بیشتر وخیم‌ کند

* «وانگ ونتائو»، وزیر بازرگانی چین به شدت از سیاست‌های تجاری آمریکا انتقاد کرد و اعلام کرد که پکن همچنان آماده حل اختلافات از طریق دیپلماسی و مذاکره است، اما اگر واشنگتن به اعمال تعرفه‌ها ادامه دهد، چین تا آخر خواهد جنگید. به نظر شما وضعیت بین چین و آمریکا به چه سمتی پیش خواهد رفت؟
تنش‌های مداوم بین ایالات متحده آمریکا و چین در مورد سیاست تجاری، سناریویی پیچیده و احتمالاً انفجاری را نشان می‌دهد. چین در حفاظت از منافع اقتصادی خود، همانطور که در محکومیت شدید تعرفه‌های ایالات متحده توسط وانگ ونتائو دیده می‌شود، ثابت قدم است. اقدامات هر دو کشور احتمالاً مسیر بحران را تعیین خواهد کرد، زیرا پکن آمادگی خود را برای حل مشکلات از طریق دیپلماسی نشان داده است. اگر ایالات متحده به اجرای تعرفه‌ها ادامه دهد، چین ممکن است اقدامات تلافی‌جویانه خود را تشدید کند، که می‌تواند روابط را بیشتر وخیم‌ کند. برعکس، بحث سازنده ممکن است کاهش تنش را تسهیل کرده و همکاری بین هر دو طرف را تقویت کند. نتیجه این همکاری به اراده هر دو طرف برای مصالحه و جستجوی راه‌حل‌های سودمند متقابل در بحبوحه رقابت ژئوپلیتیکی بستگی خواهد داشت.