بنت‌الهدی صدر؛ بانوی ایمان و مقاومت جاودانه که بود؟

به گزارش خبرگزاری مهر، راضیه اکبری فعال حوزه زنان در یادداشتی اختصاصی که در اختیار مهر قرار گرفته است نوشت: برخی انسان‌ها، فراتر از زمان و مکان، در بطن تاریخ نقشی می‌زنند که هیچ‌گاه به فراموشی سپرده نمی‌شود. بنت‌الهدی صدر، یکی از درخشان‌ترین ستاره آسمان ایثار و مقاومت، زنی بود که نامش نه تنها در کتاب‌ها، بلکه بر صفحه قلب‌های بیدار و آزاد باقی مانده است. او زنی بود که نه به‌عنوان یک شخصیت عادی، بلکه به‌عنوان تجسم ایمان، شجاعت و اندیشه، در تاریک‌ترین روزهای تاریخ عراق، مسیر روشنایی را نشان داد.

در سال ۱۳۱۶ شمسی، در کاظمین، دختری در خانواده‌ای اصیل از علم و تقوا متولد شد؛ آمنه صدر، که بعدها بنت‌الهدی لقب گرفت، از همان آغاز نگاهش به افقی بود که سایرین از دیدن آن ناتوان بودند. تربیت در این خانواده، زمینه‌ساز پرورش زنی شد که نه فقط در میان زنان معاصر، بلکه در میان مردان بزرگ دوران نیز جایگاه علمی و فکری او الهام‌بخش بود. او بالاتر از خط عادی زمانه حرکت کرد، با تألیفات نافذ و ارزشمندش، از جمله داستان‌ها و متن‌های تربیتی، به جامعه نشان داد که زن می‌تواند معلم حقیقت باشد، هم در خانه، هم در میدان، و هم در طغیان‌گاه تغییر و تحول. بنت‌الهدی صدر نشان داد یک زن مؤمن می‌تواند خود چراغ راه جامعه باشد

قلمِ لطیف اما قدرتمند او، همچون جریانی لطیف آغاز شده و به طوفانی برای بیدار کردن جامعه ختم می‌شد. نوشته‌هایش، آئینه تفکر اسلامی و انسان‌محوری بود؛ تفکری که نه در دست‌های پرزرق و برق حکومت‌ها، بلکه در قلب انسان‌های آزادی‌خواه و بیدار جاودانه می‌شد. او نه تنها به زنان و دختران مسلمان یاد داد که چگونه تربیت شوند، بلکه نشان داد یک زن مؤمن می‌تواند خود چراغ راه جامعه باشد.

بنت‌الهدی تنها معلم نبود؛ او مبارزی بود که زندگی خود را در مسیر مقاومت وقف کرد. در همان روزهایی که خفقان رژیم بعث، امید را در جامعه عراق خاموش می‌کرد، شجاعت و ایمان او همچون آتش در خرمن ظلم بود. کنار برادرش سید محمدباقر صدر، نه فقط مقاومت را معنا کرد، بلکه به جهان نشان داد که زن می‌تواند ستون ایستادگی یک ملت باشد؛ زنی که نه از مرگ ترسید، نه از شکنجه خم شد، و نه از ظلم به عقب برگشت.

شهادت او، پایانی بر ایستادگی نبود؛ آغازی جاودانه بر داستان مقاومت انسان بود. در ۱۹ فروردین سال ۱۳۵۹ شمسی، هنگامی که زیر شکنجه‌های بی‌رحمانه به شهادت رسید، رژیم بعث تلاش کرد تا حتی محل دفن او را گمنام نگاه دارد و یادش را دفن کند. اما چه کسی می‌تواند نام روشنی‌بخش تاریخ را خاموش کند؟ گمنامی مزار او، اینک خود نمادی از قیام جاودانه او شده است؛ زنی که در اوج مظلومیت به بلندای عظمت رسید.

رهبر انقلاب در وصف این بانوی ماندگار چنین فرمودند: «عظمت زنی مثل بنت‌الهدی، از هیچ‌یک از مردان شجاع و بزرگ کمتر نیست.»

و این حقیقتی است که امروز نیز جاری است. او نه فقط برای زنان عصر خود، بلکه برای تمام انسان‌هایی که در بند ظلم هستند، نماد ایمان و بیداری است؛ زنی که نشان داد قدرت شجاعت، عشق به خدا و ایمان به هدف، حتی سخت‌ترین تاریکی‌ها را روشن خواهد کرد.

بنت‌الهدی صدر، بانویی که نه تنها در تاریخ، بلکه در دل‌ها جاودانه شد. او زنی بود که مقاومت را با روح لطیف زنانه آمیخت؛ زنی که شعله‌ای شد برای بیداری، و تاریخ را به روشنی بدل کرد.