خبرگزاری مهر، گروه حوزه و دانشگاه؛ روح الله کریمی رمضانپور: حاج عبدالله والی که به پیامبر بشاگرد لقب گرفته، اوایل دهه ۶۰ برای عمل به فرمایش امام خمینی (ره) که با نگرانی فرموده بودند «به داد بشاگرد برسید؛ باید برای شیعیان بشاگرد کاری کرد» هر چه در توان داشت پا به معرکه عشق‌بازی گذاشت. بزرگمردی که ۲۳ سال از عمرش را وقف محروم‌ترین نقطه کشور کرد و اهالی این منطقه را از فقر و بیماری‌های مرگبار نجات داد.
او در همان زمان که برای عمران و آبادانی بشاگرد شب و روز نمی‌شناخت، این جمله حضرت امام که فرموده بود «ان شاءالله یاران خوبی برای امام زمان از بشاگرد خواهیم داشت.» را از یاد نبرده بود. برای همین، ماه رمضان سال ۶۳ برای اولین بار میزبان ۳۰ روحانی برای فعالیت‌های تبلیغی بود. تا سال ۷۴ جمعی از روحانیون کم و بیش در مناسبت‌های دینی در روستاهای محروم و کوهستانی بشاگرد فعالیت می‌کردند. حاج عبدالله برای تقویت برنامه‌های فرهنگی نیاز به استقرار دائم روحانیون داشت. او از سه روحانی که در امتداد سال‌های گذشته بارها برای تبلیغ به بشاگرد رفته بودند درخواست کرد در این منطقه سکونت داشته باشند. حجج اسلام مهدوی، مؤمنی و اسماعیلی که از روحانیون درس‌خوان و باهوش حوزه علمیه قم بودند و اساتید حوزه به آینده درخشان آنها امید بسته بودند، سختی‌های طاقت‌فرسا را به جان خریده و دعوت حاج عبدالله را لبیک گفتند.
حدود یک سال از حضور دائم روحانیون در بشاگرد گذشته بود که یکی از یارانِ روحانی این جهادگر مخلص پیشنهاد راه‌اندازی حوزه علمیه را مطرح کرد. این پیشنهاد، حاج عبدالله را به یاد امیدواری حضرت امام برای تربیت یاران امام زمان در بشاگرد انداخت.
کوچک‌ترین حوزه علمیه کشور
در تعطیلات نوروز امسال که همراه گروه جهادی خانه طلاب برای ساخت کلاس‌های حوزه علمیه امام زمان (عج) خمینی‌شهر به منطقه بشاگرد رفتیم، فرصتی دست داد تا با حجت‌الاسلام والمسلمین سید محسن مؤمنی، مؤسس و تولیت این حوزه علمیه گفت‌وگو کنیم.
اهالی منطقه بشاگرد حجت‌الاسلام مؤمنی را ادامه‌دهنده مسیر تحولی حاج عبدالله والی در این منطقه می‌دانند. کسی که ۳۶ سال از بهترین روزهای عمرش را در بشاگرد سپری کرده و همچنان مجبوب اهالی این منطقه است.
حجت‌الاسلام مؤمنی به مهر می‌گوید: تأسیس و راه اندازی حوزه علمیه یکی از آرزوهای بزرگ حاج عبدالله والی برای بشاگرد بود. او معتقد بود که کار اساسی و زیربنایی فرهنگی در بشاگرد به طلبه‌هایی از خود بشاگرد نیاز دارد. اوایل سال ۷۵ درباره راه اندازی حوزه علمیه با حاج عبدالله والی صحبت‌هایی داشتیم و جلساتی در مورد آن برگزار کردیم. آقای والی هر طرحی را راحت قبول نمی‌کرد اما از طرح حوزه علمیه بسیار خوشحال شد. البته از ما تعهد گرفت که اگر حوزه راه اندازی شد چه کارهایی باید انجام بدهیم. ما هم قبول کردیم و سال تحصیلی ۱۳۷۶ را شروع کردیم.
او در مورد روند شکل گیری حوزه علمیه امام زمان (عج) می‌گوید: ابتدا بدون هماهنگی با مرکز مدیریت حوزه علمیه قم اطلاعیه‌ای در منطقه نصب کردیم که هر کسی شرایط مورد نظر را داشت می‌توانست در حوزه ثبت نام کند. در قدم بعد، اردویی که برای دانش آموزان راهنمایی برگزار می‌شد حجت‌الاسلام مهدوی (مدیر فعلی حوزه) درباره حوزه علمیه صحبت کرد. حاصل تلاشمان این شد که ۴۰ نفر ثبت نام کردند. می‌خواستیم از ۱۷ شهریور کلاس‌ها را شروع کنیم. آن روز با نگرانی چشم دوخته بودیم به مسیر ورودی خمینی‌شهر و فکر می‌کردم نوجوانان می‌آیند. از آن ۴۰ نفر فقط یک نفر آمد. البته ۵ نفر دیگر که از طریق دیگر موضوع حوزه را شنیده بودند آمدند و با همین ۶ طلبه، کار را شروع کردیم.
حجت‌الاسلام مؤمنی با دست به گوشه‌ای از ساختمان کمیته امداد اشاره می‌کند و می‌افزاید: کلاس‌های حوزه بیش از یک سال در یک اتاق تاریک و زیر پله ساختمان کمیته امداد خمینی شهر برگزار می‌شد. بعد از مدتی اتاق تبلیغات مسجد و آبدارخانه به حجره طلبه‌ها تبدیل شد. اتاق خادم و خانه عالم مسجد خمینی شهر را هم مدرس کردیم و کلاس‌ها را آنجا برگزار می‌کردیم. اینجا بود که ۹ نفر به طلاب اضافه شدند و با ۱۵ طلبه مشغول به ادامه کار شدیم.
او با بیان اینکه دو سه سال اول فعالیت حوزه، متقاضیان برای شرکت در آزمون ورودی به بندرعباس می‌رفتند، اظهار می‌کند: جدیت و پشتکار اساتید و طلاب حوزه علمیه در یاددادن و یادگیری بسیار بالا بود. این جمع کوچک ارزش حضورشان در حوزه علمیه و آینده درخشانی که به عنوان سرباز امام زمان (عج) در انتظارشان بود را می‌دانستند.
توسعه حوزه علمیه توسط گروه جهادی
حجت‌الاسلام مؤمنی به سال‌هایی که تعداد طلبه‌ها و محدودیت‌های برگزاری کلاس‌ها بیشتر می‌شدند اشاره می‌کند و می‌گوید: حوزه علمیه کنونی در دو سه مرحله با همت خیرین نیکوکار ساخته شد. اما با توجه به افزایش تعداد طلبه‌ها و نیاز به کلاس‌ها و حجره‌های بیشتر، تعطیلات نوروزی امسال گروه جهادی خانه طلاب برای توسعه حوزه علمیه اقدام کرد.
گروهی که حجت‌الاسلام مؤمنی به آن اشاره می‌کند شامل جمعی از طلاب جوان و استادکارهایی از مازندران، تهران و اصفهان هستند که در مدت ۱۰ روز کاری ۷ کلاس درس، یک مهمانسرا و اتاق مدیریت را ساختند. این سازه به صورت استاندارد و با استفاده از مصالح باکیفیت تا مرحله نازک‌کاری پیشرفت داشته و قرار است در آینده‌ای نزدیک تعدادی از استادکاران، این قسمت از حوزه علمیه را تکمیل کنند تا برای سال تحصیلی ابتدای مهرماه قابل بهره برداری باشد.
خروجی پرثمر
حوزه علمیه‌ای که روزگاری کوچک‌ترین حوزه علمیه کشور بود، با نفس گرم حاج عبدالله والی و حجت‌الاسلام مؤمنی به یکی از مهم‌ترین مراکز علمی حوزوی برای تربیت سربازان امام زمان (عج) و تأمین کادر آموزشی و پژوهشی حوزه‌های علمیه استان هرمزگان تبدیل شده است.
آن طور که معاون آموزشی حوزه علمیه خمینی شهر می‌گوید بیش از ۷۰۰ طلبه در این حوزه علمیه به فراگیری دروس حوزوی پرداختند که تعداد قابل توجهی از آنها هم اکنون به عنوان استاد حوزه علمیه یا مدیران میانی و فرهیختگان استان هرمزگان در مناطق مختلف این استان خدمت می‌کنند.
مدیر حوزه‌های علمیه استان هرمزگان و تعدادی از مدیران و اساتید این مرکز تحصیلکرده حوزه علمیه حضرت ولی عصر (عج) بشاگرد هستند که این مسأله از نگاه بلند بانیان خیراندیش این حوزه علمیه حکایت دارد.
حوزه علمیه خواهران
راه‌اندازی حوزه علمیه خواهران در خمینی‌شهر یکی از آخرین اقدامات حاج عبدالله والی قبل از فوتش بود. برکات حوزه علمیه برادران برای او ملموس بود، بنابراین انگیزه زیادی برای راه‌اندازی این حوزه داشت. حاج عبدالله معتقد بود که یکی از بهترین راه‌های پیشرفت فرهنگی و تغییر برخی باورهای غلط در منطقه بشاگرد، تربیت مادران و تغییر نگرش آنهاست. او می‌دانست که با فعال‌شدن حوزه علمیه خواهران، این مسیر، سرعت و قوت بیشتری می‌گیرد.
در این زمینه یکی دیگر از سه روحانیِ همراه حاج عبدالله، حجت‌الاسلام اسماعیلی مشوق اصلی او برای ساخت حوزه علمیه خواهران بود. حجت‌الاسلام اسماعیلی سال‌ها به همراه همسرش برای تبلیغ به روستاهای بشاگرد رفته بود. او اثر حضور یک خانم باسواد حوزوی را در روستاها می‌دانست.
اکنون این حوزه علمیه پا به پای حوزه علمیه برادران در ارتقای سطح فرهنگی منطقه بشاگرد نقش دارد و حدود ۷۰ طلبه خانم در آن مشغول فراگیری علوم حوزوی هستند.
حاج عبدالله والی وقتی می‌گفت «بشاگرد را باید بشاگردی بسازد» شاید منظور اهالی این منطقه، ساخت و ساز عمرانی بود. در حالی که نقطه کانونی حرکت تحولی او بیدارکردن اراده‌های بومی‌ها برای تربیت انسان‌ها بود. او مدرسه و حوزه علمیه ساخت تا سربازانی برای حضرت ولی عصر (عج) ساخته شوند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0